کامپیوتر گیمینگ

کامپیوتر گیمینگ چیست ؟

کامپیوتر های گیمینگ که به عنوان pc gaming  شناخته می شود یک نوع رایانه شخصی است که برای کارهای قوی و ساخته شده است. این نوع کامپیوتر ها از کارت گرافیک قوی استفاده می کنند. همچنین ازcpu  قوی با هسته های زیاد و همچنین از رم هایی با حافظه زیاد و قوی استفاده می شود. کامپیوتر های گیمینگ برای ادیت ویدیو هم استفاده می شود.

مصرف برق اضافی مورد نیاز برای اورکلاک کردن هر یک از واحدهای پردازشی اغلب به خنک‌ سازی اضافی نیاز دارد، معمولاً با خنک‌کننده هوا یا خنک ‌کننده آب .

تاریخچه کامپیوتر های گیمینگ

Nimrod طراحی شده توسط جان Makepeace Bennett، ساخته شده توسط Raymond Stuart-Williams و به نمایش گذاشته شده در جشنواره 1951 بریتانیا، به عنوان اولین کامپیوتر بازی در نظر گرفته شده است که تصور می شود. بنت قصد نداشت یک کامپیوتر بازی واقعی باشد، با این حال، زیرا قرار بود تمرینی در ریاضیات باشد و همچنین ثابت کند رایانه‌ها می‌توانند مسائل عملی بسیار پیچیده را انجام دهند، نه صرفاً برای لذت.

چند سال بعد، کنسول‌های بازی مانند Magnavox Odyssey  منتشر شده در سال 1972 وAtari 2600  منتشر شده در سال 1977 اساس آینده نه تنها کنسول‌های بازی، بلکه رایانه‌های بازی نیز با محبوبیت روزافزون آن‌ها در بین خانواده‌ها در همه جا بودند. اولین کامپیوتر مدرن در سال 1942 ساخته شد، کامپیوتر آتاناسوف-بری به اختصار. ABC برخلاف رایانه‌های رومیزی و لپ‌تاپ‌های مدرن ، ABC دستگاهی غول ‌پیکر بود که 1800 فوت مربع… با وزن تقریباً 50 تن را اشغال می‌کرد. هنگامی که Apple II و Commodore 64 به ترتیب در سال‌های 1977 و 1982 عرضه شدند، رایانه‌های شخصی برای استفاده عموم مشتریان جذاب‌تر شدند.Commodore 64 یک کامپیوتر مقرون به صرفه و نسبتا قدرتمند برای زمان خود در سال 1982 بود، که دارای یک CPU فناوری MOS 6510 با 64 کیلوبایت رم بود. این می تواند حداکثر 40 ستون و 25 خط متن را به همراه 16 رنگ در صفحه نمایش با وضوح 320×200 نمایش دهد. Apple II در سال 1977 حدود 1298 دلار آمریکا 5633 دلار با توجه به تورم در سال 2021 تعدیل شد و Commodore 64 حدود 595 دلار آمریکا معادل 1879 دلار در سال 2023 قیمت داشت که برای اکثر مصرف کنندگان گران است. با این حال، قدرت محاسباتی کلی، کارایی و اندازه جمع و جور آن‌ها حتی از پیشرفته‌ ترین رایانه‌های آن زمان نیز پیشرفته ‌تر بود

 

سخت افزار ها

از نظر فنی می توانیم تمام کامپیوتر ها را ( کامپیوتر گیمینگ ) نام ببریم. با این حال رایج ‌ترین آن‌ها معمولاً CPU x86 با کارت گرافیک ، حداکثر RAM و درایوهای ذخیره‌سازی سریع هستند.

در پیکربندی دسکتاپ ، یک کیس نیز مورد نیاز است، و کیس های بازی اغلب به دلایل زیبایی شناختی با چراغ های LED اضافی یا پانل های شفاف ساخته می شوند. اجزای جداگانه معمولاً از طریق شیارهای گذرگاه مختلف به مادربرد متصل می شوند، از جمله CPU، RAM و کارت گرافیک، یا با کابل SATA یا IDE به آن متصل می شوند (برای هارد دیسک یا درایوهای نوری). لپ‌تاپ‌ها نیز فرمت مشابه دارند، اما با اجزای کوچک‌تر و کم مصرف.

این تنظیمات عمدتاً به دهه 1990 بازمی‌گردد، زمانی که اینتل و مایکروسافت برای اولین بار شروع به تسلط بر بازار رایانه‌های شخصی کردند ، و از آن زمان تاکنون تغییر چندانی نکرده است. مشخصات سخت افزاری در طول زمان به دلیل نیازهای گرافیکی بازی ها، به ویژه با تغییرات معماری و دیگر تغییرات در طراحی های CPU و GPU ، همچنان بهبود می یابد

به عنوان مثال، شخصی که به دنبال حداکثر قابلیت حمل است، ممکن است لپ تاپ را به جای دسکتاپ انتخاب کند، زیرا تمام آن در یک واحد مستقل است، در حالی که تنظیمات دسکتاپ به چندین جزء تقسیم می شود: مانیتور، صفحه کلید، ماوس و خود دسکتاپ. فریدمن بیان می‌کند که لپ‌تاپ‌ها کاندیدای ایده‌آل برای مهمانی‌های LAN هستند ، به‌ ویژه لپ‌تاپ‌هایی که مجهز به GPUهای Max-Q انویدیا هستند که به راحتی می‌توانند در یک کوله‌ پشتی جا شوند و شارژرهای بسیار بزرگی در آن قرار ندهند

قابلیت ارتقا مقوله دیگری است که بسیاری از گیمرهای رایانه شخصی هنگام تصمیم گیری بین لپ تاپ و دسکتاپ در نظر می گیرند. همانطور که Freedman می گوید، شما نمی توانید یک لپ تاپ را به تنهایی بسازید، زیرا فضای قابل استفاده در داخل یک لپ تاپ در مقایسه با یک دسکتاپ بسیار محدودتر است. همچنین در مقایسه با دسکتاپ که تقریباً تمام اجزا از جمله مادربردها و CPU ها را می توان با جدیدترین فناوری موجود در آن زمان تعویض کرد، موارد کمتری مانند رم و فضای ذخیره سازی در لپ تاپ نسبت به دسکتاپ قابل تغییر هستند. تنها استثنا دسکتاپ های از پیش ساخته شده است که می توانند از مادربردهای اختصاصی که اندازه استاندارد نیستند استفاده کنند. این مادربردهای دارای شکل منحصر به فرد می توانند توانایی مالک را برای ارتقاء قطعات در آینده محدود کنند، اما همچنان می توانند به طور کلی (رم، پردازنده گرافیکی و …) CPU  را تغییر دهند.

یکی دیگر از از دسته بندی های اصلی که گیمر ها مد نظر دارند، هزینه است. فریدمن یک مقایسه اساسی بین دو کامپیوتر مجهز انجام داد. یکی لپ تاپ و دیگری دسکتاپ. هردو دارای CPU Intel Core i5 و، کارت گرافیک Nvidia GeForce GTX 1660s  بودند اما لپ تاپ 200 دلار گران تر از دسکتاپ بود. SSD در لپ تاپ پر سرعت تر از هارد های معمولی است و لپ تاپ های گیمینگ بعد از پیکربندی اماده شروع بازی هستند در حالی که گیمر هایی که کامپیوتر دارند در صورتی که فقط رایانه داشته باشند می توانند خرید بیشتری انجام بدهند.

مردم معمولاً رایانه های شخصی بازی می خرند زیرا عملکردی را می خواهند که از آنها انتظار می رود. بخش اعظم این پتانسیل در قسمت‌های دسک‌تاپ نهفته است که می‌توان آن‌ها را برای عملکرد بیشتر اورکلاک کرد و همچنین به دلیل دوام بالاتر، می‌توان آن‌ها را با استفاده از استند استفاده کرد. فریدمن همچنین بیان می‌کند که دسکتاپ‌ها دارای (شاسی بزرگ‌تر) هستند، که اجازه می‌دهد (فن‌های بیشتری… برای خنک‌سازی و اتلاف گرما بهتر)، که در نهایت منجر به عملکرد قوی‌تر می‌شود.

 

نتیجه گیری

کامپیوتر های گیمینگ، کامپیوتر هایی هستند که برای انجام کار های سنگین مانند بازی، گرافیک و…. استفاده می شود. این کامپیوتر ها از لحاظ سخت افزاری قوی تر از باقی کامپیوتر ها است مانند CPU Core i7  یا مادربرد های قوی مانند asus z790 که از لحاظ سرعت و قدرت از کامپیوتر های متوسط و پایین بسیار قوی است. کامپیوتر های گیمینگ از لحاظ ابعاد متفاوت است که بستگی به مادربرد و باقی قطعات سخت افزاری است.